Nu ik meer en meer mijn draai begin te vinden in het kleren naaien, werd het tijd om een broek aan mijn repertoire toe te voegen. Eerder maakte ik al wel eens broeken dus zo’n grote sprong in het diepe was het heus niet, maar dat waren er eerder van de pyjamasoort en niet de geklede variant die de Metta broek wel leek te zijn. Uiteindelijk bleek dat laatste nog mee te vallen en is het vooral de stofsoort die er voor zorgt dat de broek niet teveel op nachtkleding lijkt zoals ik proefondervindelijk mocht ondervinden.
Omdat ik nog niet genoeg zelfvertrouwen heb om ‘chique’ lees ‘duurdere’ stoffen te gebruiken om kleren te maken, koos ik voor deze broek een stuk stof uit de stoffenkast thuis. Ik denk dat het een soort wol is met een visgraatmotief (tweed waarschijnlijk?) en ze leek me perfect voor het Metta patroon. (Ik ga er trouwens vanuit dat dit ooit ook een dure stof is geweest, maar aangezien ik ze zelf heb gekregen, speelt de prijs minder mee.)
Ik nam heel flink mijn maten op en kwam uit bij een 40/42. Ik koos dan voor de grootste maat (die broek moet wel over die heupen geraken!) en ging aan de slag. Het patroon en de werkbeschrijving waren een plezier om mee te werken en de broek zat op een wip en een gauw in elkaar. Tijd om te passen!*
Ze ging heel makkelijk aan en uit en zat comfortabel. Naar uitzicht en pasvorm toe was er echter nog wat werk aan de winkel:
- Ze mag iets korter (ik heb freakishly korte beentjes)
- Aan de heupen past ze goed, maar de rest van de pijpen mogen iets smaller
- Aan het voor-en achterpand zit veel te veel stof ter hoogte van de taille
Nu kon ik gewoon een maatje kleiner maken, maar dan weet ik zeker dat die broek niet over die dikke billen van mij gaat. En ik kan u verzekeren, wanneer je dan dringend naar het toilet moet: not. funny. at. all.
Poging twee drong zich dus op en omdat ik weeral niet zeker was van mijn eigen kunnen, ditmaal in de retouches-afdeling, koos ik voor een hoeslaken uit de kringloopwinkel als stof. De lengte paste ik niet aan omdat ik op voorhand wist dat dit een pyjamabroek zou worden en ik die wel graag lang heb. De achter- en voorkant veranderde ik wel een beetje. In het achterpand naaide ik twee nepen, die uiteindelijk nog niet voldeden om het teveel aan stof weg te werken en voor het voorpand volgde ik deze eenvoudige tutorial.
Die aanpassing deed wel zijn werk en het voorpand past stukken beter dan dat van Metta 1.0. Voor de eerste versie kocht ik een mooie elastiek bij Madeline, voor de tweede versie moest een lelijke elastiek dienen, die ik dan maar verstopte achter een stuk donkerblauwe tencel. Werkt even goed en is nog lekker zacht bovendien.
Ondanks het feit dat de eerste broek niet perfect past, ben ik wel blij met resultaat. Al is het maar omdat ik er iets van heb bijgeleerd. De kans is ook groot dat ik ze daadwerkelijk ga dragen aangezien ik meestal toch lange vesten of truien draag op een broek.** Alleen zal ik dan iets van legging moeten dragen onder de broek want zo’n tweed op blote huid voelt echt niet aangenaam. Jeuken dat dat doet!
*Ja, ik pas zoiets pas op te einde. Te laat, ik weet het, maar halverwege dingen aanpassen kan ik (nog) niet.
**Normaal gaat die t-shirt over de broek maar dan zie je het te veel aan stof niet zo goed. Daarom was ik flink en ging ik zo op de foto.
